وقتی کهقلب‌هایمان‌ كوچك‌تر از غصه‌هایمان‌ میشود،

وقتینمیتوانیم‌ اشک هایمان ‌را پشت‌ پلك‌هایمان‌ مخفی كنیم‌ 

و بغض هایمان ‌پشت‌ سرهم‌ میشكند ...

بدبختیهابیشتر از سهم‌مان‌ است

و رنج‌هابیشتر از صبرمان ...

وقتی امیدها ته‌میكشد

و انتظارها به‌ سرنمیرسد ...

وقتی طاقتمان تمام‌میشود

و تحملمان‌ هیچ ...

آن‌ وقت‌است‌ كه‌ مطمئنیم‌ به‌ تو احتیاج‌داریم

ومطمئنیم‌ كه‌ تو 

فقط‌تویی كه‌ كمكمان‌ میكنی ...

آن‌ وقت‌است‌ كه‌ تو را صدامیكنیم

و تو رامیخوانیم ...

آن‌ وقت‌است‌ كه‌ تو را آه‌میكشیم

تو را گریه ‌میكنیم ... 

و تو را نفس میكشیم ...

وقتی تو جواب ‌میدهی،

دانه ‌دانه‌ اشکهایمان ‌را پاك‌میكنی ...

و یكییكی غصه‌ها را از دلمان ‌برمیداری ...

و دل شكسته‌مان‌را بند میزنی ...

سنگینیها را برمیداری

و جایش‌ سبکی میگذاریو راحتی ...

بیشتر ازتلاشمان‌ خوشبختی میدهی 

و بیشتراز حجم لب‌هایمان، لبخند ...

خواب‌هایمان‌را تعبیر میكنی،

ودعاهایمان‌ را مستجاب ...

آرزوهایمان‌را برآورده می کنی ؛

قهرها را آشتی میدهی

و سخت‌هارا آسان 

تلخ‌هارا شیرین میكنی

و دردهارا درمان 

ناامیدیها، همه امید میشوند

و سیاهی‌ها سفید سفید ...

-- زندگی یک مشکل نیست که باید حلش کرد بلکه یک هدیه است که باید ازشلذت برد"